ମାର୍ଟିନ ଲୁଥର କିଙ୍ଗ, ଜୁନିଅର୍ ଙ୍କ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ଅଭିଭାଷଣ 'ମୋର ଏକ ସ୍ୱପ୍ନ ଅଛି'
ଅନୁବାଦକ - ଶ୍ରୀମନ୍ତ ମହାନ୍ତି
ଆଜି ମୁଁ ଆପଣଙ୍କ ସହ ମିଶି ଅତ୍ୟନ୍ତ ଖୁସି । ଆଜିର ଦିନ ଆମ ଜାତିର ଇତିହାସରେ ମୁକ୍ତି ପାଇଁ ମହାନ ଆବେଗ ପ୍ରକାଶର ଦିନ ଭାବେ ଲେଖାଯିବ ।
ଶହେ ବର୍ଷ ତଳେ, ଜଣେ ମହାନ୍ ଆମେରିକୀୟ, ଯାହାଙ୍କର ପ୍ରତୀକାତ୍ମକ ଛାୟା ତଳେ ଆମେ ଆଜି ରୁଣ୍ଢ ହୋଇଛେ, ମୁକ୍ତିର ଘୋଷଣାପତ୍ରରେ ସନ୍ତକ କରିଥିଲେ । ସେହି ମହାନ୍ ଘୋଷଣା, ଅନ୍ୟାୟର ନିଆଁରେ ଜଳି ପୋଡ଼ି ମରୁଥିବା ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ନିଗ୍ରୋ ଦାସମାନଙ୍କ ପାଇଁ ବତୀଘର ହୋଇ ଆଶାର ଆଲୋକ ଦେଖାଇ ଥିଲା । ସେମାନଙ୍କର ବନ୍ଧନର ଲମ୍ବା ରାତିକୁ ଭାଙ୍ଗିବା ପାଇଁ ଏହା ଆନନ୍ଦର ସୂର୍ଯ୍ୟାଲୋକ ଭଳି ଆସିଥିଲା ।
ମାତ୍ର ଶହେ ବର୍ଷ ପରେ ମଧ୍ୟ ଆଜି ବି ନିଗ୍ରୋ ମୁକ୍ତ ନୁହେଁ । ନିଗ୍ରୋର ଜୀବନ ଜାତିଗତ ବୈଷମ୍ୟର ବନ୍ଧନରେ । ଏବେ ବି ସେମାନେ ଗୋଡ଼ ହାତ ବାନ୍ଧି ହୋଇ ଦୁଃଖରେ ପଡ଼ି ରହିଛନ୍ତି । ଶହେ ବର୍ଷ ପରେ ମଧ୍ୟ ଭୌତିକ ପ୍ରାଚୁର୍ଯ୍ୟର ବିରାଟ ମହାସାଗରର ମଝିରେ ନିଗ୍ରୋ ଦାରିଦ୍ର୍ୟର ଏକ ନିସଙ୍ଗ ଦ୍ୱିପରେ ଜୀବନ କାଟୁଛି । ଶହେ ବର୍ଷ ପରେ ମଧ୍ୟ ଆମେରିକାର ସମାଜର କୌଣସି ଏକ କୋଣରେ ନିଗ୍ରୋ ଏବେ ବି ଅସହାୟ ହୋଇ ପଡ଼ି ରହିଛି । ନିଜ ମାଟିରେ ସେ ନିଜକୁ ନିର୍ବାସିତ ମନେ କରୁଛି । ସେଥିପାଇଁ ଆମେ ଏଠାକୁ ଆସିଛୁ – ଏହି ଲଜ୍ୟାଜନକ ପରିସ୍ଥିତିର ପରିବର୍ତ୍ତନ ପାଇଁ ।
ଯେତେବେଳେ ଆମ ପ୍ରଜାତନ୍ତ୍ରର ନିର୍ମାତାମାନେ ସମ୍ବିଧାନ ଓ ସ୍ୱାଧୀନତାର ଘୋଷଣାପତ୍ରର ମନ୍ତ୍ରମୁଗ୍ଧ ଶବ୍ଦମାନ ଲେଖିଥିଲେ, ସେମାନେ ଏକ ପ୍ରତିଶୃତି ଦେଇ ଯାଇଥିଲେ, ଯାହାର ଦାୟାଦ ହେଉଛନ୍ତି ପ୍ରତ୍ୟେକ ଆମେରିକୀୟ । ଏହି ପ୍ରତିଶୃତି ଥିଲା ଯେ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କର – ହଁ ଉଭୟ କଳା ଓ ଗୋରା ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କର – ଜୀବନ, ସ୍ୱାଧୀନତା ଓ ଆନନ୍ଦରେ ବଞ୍ଚିବାର ଅଧିକାରକୁ ସୁରକ୍ଷିତ ରଖାଯିବ ।
ଆଜି ଏହା ସ୍ପଷ୍ଠ ଯେ, ଆମେରିକା ତା’ର ନାଗରିକମାନଙ୍କର ବର୍ଣ୍ଣକୁ ନେଇ ଏହି ପ୍ରତିଶୃତିକୁ ରକ୍ଷା କରିପାରି ନାହିଁ । ନିଜେ ଦେଇଥିବା ପ୍ରତିଶୃତିକୁ ରକ୍ଷା କରିବା ବଦଳରେ ଆମେରିକା ନିଗ୍ରୋମାନଙ୍କୁ ଏକ ମିଛ ବ୍ୟାଙ୍କ ଚେକ୍ ଦେଇଛି, ଯାହା ଅର୍ଥାଭାବରୁ ଫେରି ଆସିଛି ।
କିନ୍ତୁ ଆମେ ବିଶ୍ୱାସ କରିବାକୁ ମନା କରିଦେଇଛୁ ଯେ, ନ୍ୟାୟର ବ୍ୟାଙ୍କ ଦେବାଳିଆ ହୋଇଯାଇଛି । ଆମେ ବିଶ୍ୱାସ କରିବାକୁ ମନା କରିଦେଇଛୁ ଯେ, ଏହି ଜାତିର ସୁଯୋଗର ବିରାଟ ଛାତ ତଳେ ଅର୍ଥର ଅଭାବ ରହିଛି । ଏବଂ ସେଥି ପାଇଁ ଆମେ ଏହି ଚେକ୍କୁ ଭଙ୍ଗାଇବା ପାଇଂ ଆସିଛୁ । ଏହି ଚେକ୍ ଆମକୁ ମୁକ୍ତିର ପ୍ରାଚୁର୍ଯ୍ୟ ଓ ନ୍ୟାୟର ସୁରକ୍ଷା ଦେବ । ଆଜିର ଚରମ ଆବଶ୍ୟକତାଗୁଡ଼କୁ ଆମେରିକାକୁ ମନେପକାଇ ଦେବାକୁ ଆମେ ଏହି ପବିତ୍ର ସ୍ଥାନକୁ ଆସିଛୁ ।
ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟ ଆସିଛି, ଗଣତନ୍ତ୍ରର ଶପଥ ନେବା ପାଇଁ । ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟ ଆସିଛି, ଅନ୍ଧାରରୁ ବାହାରି ଆସିବାର – ଦୁଃସ୍ଥ ବିଭାଜନର ଉପତ୍ୟକାରୁ ଆଲୋକଭରା ଜାତିଗତ ନ୍ୟାୟର ପଥକୁ ଆସିବାର । ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟ ଆସିଛି, ଜାତିଗତ ଅନ୍ୟାୟର ଚୋରାବାଲିରୁ ଦେଶକୁ ଉଦ୍ଧାର କରି ଭାତୃତ୍ୱର ଶକ୍ତ ଚଟାଣ ଉପରେ ଠିଆ କରିବାର । ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟ ଆସିଛି, ଇଶ୍ୱରଙ୍କ ପ୍ରତ୍ୟେକ ସନ୍ତାନଙ୍କୁ ପ୍ରକୃତ ନ୍ୟାୟ ଦେବାର ।
ସ୍ୱାଧୀନତା ଓ ସମାନତାର ଶୀତଳ ବସନ୍ତ ପବନ ନ ବୋହିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ନିଗ୍ରୋମାନଙ୍କର ଯଥାର୍ଥ ଅସନ୍ତୋଷର ଝାଳୁଆ ବୈଶାଖୀ ଶେଷ ହେବ ନାହିଁ । ୧୯୬୩ ଶେଷ ନୁହେଁ, ଆରମ୍ଭ ମାତ୍ର । ନିଗ୍ରୋମାନେ ନାଗରିକତାର ଅଧିକାର ନ ପାଇବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆମେରିକାରେ ଶାନ୍ତି କିମ୍ବା ସ୍ଥିରତା ରହିବ ନାହିଁ । ନ୍ୟାୟର ଉଜ୍ଜଳ ଆଲୋକ ଉଦ୍ଭାସିତ ନ ହେବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ, ବିଦ୍ରୋହର ଘୂର୍ଣ୍ଣିଝଡ଼ରେ ଦେଶର ମୂଳଭିତ୍ତି ଦୋହଲୁଥିବ ।
ମୁଁ କିନ୍ତୁ ମୋ ଲୋକଙ୍କୁ କିଛି କଥା କହିବାକୁ ନିଶ୍ଚୟ ଚାହିଁବି, ଯେଉଁମାନେ ନ୍ୟାୟର ପ୍ରାସାଦର ଦ୍ୱାରଦେଶରେ ଦଣ୍ଡାୟମାନ । ଆମେ ଆମ ନ୍ୟାର୍ଯ୍ୟ ସ୍ଥାନ ପାଇବା ପାଇଁ ଯେପରି କିଛି ଭୂଲ କରି ନ ବସୁ । ସ୍ୱାଧୀନତାର ତୃଷ୍ଣା ମେଣ୍ଟାଇବା ପାଇଁ ଯେପରି ଆମେ ଘୃଣାର ନର୍ଦ୍ଦମା ପାଣିକୁ ପିଇ ନଦେଉ । ଆମେ ଯେପରି ସବୁବେଳେ ଆମ ସଙ୍ଗ୍ରାମକୁ ଉଚ୍ଚତର ଆତ୍ମସମ୍ମାନ ଓ ଶୃଙ୍ଖଳାର ସହ ଚଳାଇ ରଖୁ । ଯେପରି ଆମ ସୃଜନଶୀଳ ପ୍ରତିବାଦ ଶାରୀରିକ ହିଂସାକୁ ଖସି ନଆସେ । ଶାରୀରିକ ବଳ ସହ ଆତ୍ମିକ ବଳକୁ ମିଶାଇ ଆମେ ଯେପରି ଆମର ଗାରିମାକୁ ଉଚ୍ଚରୁ ଉଚ୍ଚତରକୁ ନେଇ ଯିବୁ ।
ନିଗ୍ରୋ ସମ୍ପ୍ରଦାୟ ଭିତରେ ଯେଉଁ ଚମତ୍କାର ନୂଆ ବୀରତ୍ୱ ଦେଖାଦେଇଛି, ତାହା ସମସ୍ତ ଗୋରା ଲୋକଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଆଶଙ୍କା ସୃଷ୍ଠି ନ କରୁ । ଅନେକ ଗୋରା ଭାଇମାନେ ବୁଝିଲେଣି ଯେ ସେମାନଙ୍କ ଭବିଷ୍ୟତ ଆମ ଭବିଷ୍ୟତ ସହ ବନ୍ଧା । ସେମାନେ ବୁଝିଲେଣି ଯେ, ସେମାନଙ୍କର ସ୍ୱାଧୀନତା ଆମ ସ୍ୱାଧୀନତା ସହ ଅଙ୍ଗାଙ୍ଗୀ ଭାବେ ଜଡିତ, ଆମେ ଏକାକୀ ଚାଲି ପାରିବୁ ନାହିଁ ।
ଆମେ ଚାଲିଛୁ, ସେଥିପାଇଁ ସବୁବେଳେ ଆଗକୁ ଚାଲିବା ପାଇଁ ଆମକୁ ଶପଥ କରିବାକୁ ହେବ । ଆମେ ପଛକୁ ଫେରି ପାରିବୁ ନାହିଁ । ନାଗରିକ ଅଧିକାର ପାଇଁ ଉତ୍ସଗୀକୃତମାନଙ୍କୁ ସେମାନେ ପ୍ରଶ୍ନ କରୁଛନ୍ତି, “ତୁମେ କେବେ ସନ୍ତୁଷ୍ଣ ହେବ?” । ଆମେ କେବେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହୋଇପାରିବୁ ନାହିଁ, ଯେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ନିଗ୍ରୋମାନେ ପୋଲିସର ଅକଥନୀୟ ଅତ୍ୟାଚାରର ଶୀକାର ହେଉଥିବେ । ଆମେ କେବେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହୋଇପାରିବୁ ନାହିଁ, ଯେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆମ ଶରୀର ବୁଲିବୁଲି ରାସ୍ତାକଡ଼ର ପାନ୍ଥଶାଳାରେ ଓ ସହରର ଯାତ୍ରୀଘରେ ରହିବାକୁ ନ ପାଇ କ୍ଲାନ୍ତିରେ ଭାଙ୍ଗି ପଡୁଥିବ । ଆମେ କେବେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହୋଇପାରିବୁ ନାହିଁ, ଯେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆମର ପିଲାମାନଙ୍କୁ “କେବଳ ଗୋରାମାନଙ୍କ ପାଇଁ” କହି ସେମାନଙ୍କର ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱକୁ ବିବସ୍ତ୍ର କରାଯାଉଥିବ ଏବଂ ଆତ୍ମସମ୍ମାନକୁ ଲୁଣ୍ଠନ କରାଯାଉଥିବ । ଆମେ କେବେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହୋଇପାରିବୁ ନାହିଁ, ଯେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମିସିସିପିର ଜଣେ ନିଗ୍ରୋ ଭୋଟ ଦେବାରୁ ବଞ୍ଚିତ ହେଉଥିବ ଏବଂ ନ୍ୟୁୟର୍କର ଜଣେ ନିଗ୍ରୋ ଭାବୁଥିବ ଯେ ତା’ର ଭୋଟ ଦେବାର କିଛି ଅର୍ଥ ନାହିଁ ।
ନା ନା ଆମେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ନୋହୁଁ । ଆମେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ନୋହୁଁ ଯେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ନ୍ୟାୟ ପାଣି ପରି ବୋହି ନ ଆସିଛି, ଯେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଉଚିତ୍ ଅଧିକାର ଖର ସ୍ରୋତ ଭଳି ବୋହି ନ ଆସିଛି ।
ମୁଁ ଭୂଲି ନାହିଁ ଯେ, ଆପଣମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଅନେକ ଲମ୍ବା ବିଚାରର ପ୍ରକ୍ରିୟା ପରେ ଏଠାକୁ ଆସିଛନ୍ତି । ଅନେକ କାରାଗାରର କାଳ କୋଠରୀରୁ ନିକଟରେ ଫେରିଛନ୍ତି । ଅନେକ ଏପରି ଅଞ୍ଚଳରୁ ଆସିଛନ୍ତି, ଯେଉଁଠି ମୁକ୍ତିର ଅନ୍ୱେଷଣ ପାଇଁ ଆପଣ ପୋଲିସର ଅତ୍ୟାଚାରରେ ହତବାକ ଓ ନିର୍ଯ୍ୟାତନାର ଝଡରେ କ୍ଷତାକ୍ତ ହୋଇଛନ୍ତି । ନୂତନ ନୂତନ ଅତ୍ୟାଚାର ଆପଣଙ୍କୁ ମହିମାନ୍ୱିତ କରିଛି । ଅନର୍ଜିତ ଦୁଃଖ-ଦୁର୍ଦଶାରୁ ମୁକ୍ତିର ବିଶ୍ୱାସ ସହ ଆମକୁ କ୍ରମାଗତ ଭାବେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିଯିବାକୁ ହେବ ।
